شیوع ترومبوسیتوپنی ناشی از تجویز هپارین با دوز درمانی در بیماران قلبی بستری شده در بیمارستان شهید بهشتی کاشان در سال 1378

سابقه و هدف: با توجه به استفاده گسترده هپارین و تناقض هایی که در مورد شیوع ترومبوسیتوپنی ناشی از هپارین در مطالعات مختلف وجود دارد. این تحقیق به منظور تعیین فراوانی این عارضه هپارین در تعدادی از بیماران بستری شده در بخش قلب بیمارستان شهید بهشتی کاشان صورت پذیرفت. مواد و روش ها: این مطالعه از نوع توصیفی بوده بر روی 400 بیمار انجام گرفت. جهت بیمارانی که با تشخیص بیمار قلبی برای مصرف هپارین با دوز درمانی انتخاب شده بودند، شمارش سلولی انجام گرفته ترومبوسیتوپنی نداشته اند مورد مطالعه قرار گرفتند بیمارانی که در بدو امر ترومبوسیتوپنی داشتند از مطالعه خارج گردیدند. سپس تا انتهای مدت هپارین درمانی به طور یک روز در میان از بیماران شمارش سلولی اخذ و بروز ترومبوسیتوپنی بررسی گردید. یافته ها: از 400 مورد بررسی، 67% مرد و 33% زن و 65% مبتلا به آنژین صدری و 35% مبتلا به ترومبوسیتوپنی نشد. نتیجه گیری و توصیه ها: به نظر می رسد که برخلاف نتایج بعضی مطالعات قبلی که شیوع ترومبوسیتوپنی ناشی از هپارین را تا 30% ذکر کرده اند. این عارضه، عارضه ای شایع نمی باشد. از این رو ترس از این عارضه و ارزیابی روزانه پلاکت ها برای ردیابی آن که در برخی مطالعات توصیه شده و برای بیمار و کارکنان پرهزینه و پرزحمت می باشد، ضروری نیست.